چند لحظه تامل

سلام. قبل از هر چیز بابت این چند وقت که نبودم و وب هم سوت و کور بود معذرت! این جور کارا واقعا شور و هیجان می خواد که خب این چند وقته .....حالا بی خیال. این پست تو ظاهر جنبه طنز داره ولی دوست دارم هر نکته ای که راجع بهش به ذهنتون میرسه راجع به هر کدوم از داستان ها بگین. خوش بگذره.

داستان اول: منصور و طاعون منصور دوانقی خلیفه عباسی به یکی از اعراب شام گفت: شکر خدا را به جا بیاورید که در زمان حکومت من بر شما مرض طاعون از سرزمین شما رفت. اعرابی گفت: خداوند از آن عادل تر است که دو بلا را هم زمان بر بندگان خویش نازل کند!   

 .   

 .   

 .   

 .   

 .   

 .   

 .  

داستان دوم: همت خار کن روزی نادرشاه افشار یکی از زاهدان زمان را که از راه خار کنی زندگی میکرد دید. نادرشاه به او گفت:((واقعا شما همت دارید که از دنیا گذشته اید.)) مرد خارکن با صداقت جواب داد: ((برعکس شما هم همت دارید که از آخرت گذشته اید..!))   

  . 

  .  

  .  

  .  

  . 

  .  

  . 

 داستان سوم :حکیم و بازرگان دو مرد با هم به سفری رفتند. یکی حکیمی بود درویش و یکی بازرگانی بود بزرگ و هردو به اندازه ی خود شهرتی تمام داشتند. چون به محل کمین دزدانی که باج میگرفتند رسیدند بازرگان گفت: ((وای بر من اگر مرا باز شناسند و بدانند که من کیستم!)) حکیم گفت: ((وای بر من اگر مرا باز ندانند و نشناسند که من کیستم!))