چرا هیچ وقت تمام نمیشود؟

 خدایا چرا هیچ وقت تمام نمیشود این دوران پیله نشینی من 

چرا این کابوس های لعنتی دست از سر من برنمیدارند 

خودت شاهدی تا کجا دویدم اما بالاخره انها به من رسیدند... 

تمام شد...دیگر کارم تمام است.... 

چون دیگر رمقی در پاهایم نیست برای فرار ازآنها 

اشتباه کردم 

امید دوباره ام اشتباهی بیش نبود 

من مسموم شده ام  

احاطه کرده اند ذهن من را این کرم های لعنتی غم 

جای خون  

در رگهایم رسوب کرده این  مایع سیاه غصه  

به پشت سر که نگاه میکنم فقط 

نا امیدی به چشمانم میخورد و بس 

خودم را مسخره کرده ام 

مهری را که تو نتوانسته ای در دلی بگذاری  

من بیهوده بکوشم که چه کنم 

خدایا ولی چه قدر تلخ است حس اضافه بودن 

نگاه های سنگین و نامهربان 

کاش نیاز های مادی را از ما آدمیان میگرفتی  

آن وقت میدیدم از چه چیزشان برایم مایه میگذاشتند 

و مسلما جز هیچ  هیچ نمیدیدم 

انقدر من بدم ؟

انقدر من گناه کارم؟ 

یعنی مقصر تمام اشتباهات منم؟ 

آنها که میگویند منم 

پس خدایا 

بگیر مرا از این همه زندگی هایی که با وجود من تلخ شده  

ولی یک سوال چرا من انقدر بدم 

منی که همیشه کوتاه آمدم 

منی که همیشه مهربان بودم 

منی که عمری خودم را ندیدم 

منی که..... 

خسته ام خدایا 

این بار بیش تر از هر دفعه 

بغض گلویم نه می ترکد نه پایین میرود 

شاید دلش به حالم میسوزد 

میخواهد کمک کند  

تمام شود این نمایش مسخره ی زندگیم 

برای همیشه...